Toekomstkramp

Sinds Wonderland (begin januari in het zuiden van Thailand) heb ik last van mijn nek. Ik ben daar begonnen met nadenken over de toekomst en het volgen van een opleiding tot yogadocent. Dag in dag uit doet mijn nek pijn, een soort halsstarrigheid lijkt het. Heel hardNEKkig. Deze week heb ik besloten het te gaan doen, de opleiding. De kramp is zo goed als weg. Toch gek he?

De opleiding start 15 maart in Nepal. Dat maakt mijn reistijd tevens duidelijker. Op 14 maart vlieg ik van Seam Riep (Cambodja) naar Bangkok (Thailand) en door naar Kathmandu (Nepal). Spannend!

Nu even terug naar Noord-Thailand:

Vanaf Bangkok zijn vele national parks te bereiken. Zo ook Khao Yai. In dit nationaal erfgoed zijn nog veel wilde olifanten te vinden. En tijgers. Die eerste heb ik mogen zien, met eigen ogen, van heel dichtbij. WAUW! Ik was echt ontzettend onder de indruk hiervan, zo mooi. Daarnaast ook verschillende soorten apen, herten, eekhoorns, zwijnen en vogels gezien. Prachtig. Na wederom een fantastische busrit kom ik aan in Chiang Mai, 12 uur rijden richting het Noorden. Een best grote stad met een prachtige bergachtige omgeving. Hier heb ik veel op mijn scooter gereden, heerlijk wat een vrijheidsgevoel. De samoengloop is een mooie ronde door de bergen. Chiang Mai heeft ook vele mooie tempels en er was een bloemenfestival met heel mooie bloemekes. Mijn dagen waren perfect; de hele dag touren door de bergen en ‘s avonds knuffelen met de katten in ‘Catmosphere’, een kattencafe. LOVED IT.

Chiang Mai was ook de stad waar ik voor het eerst met de Thaise politie te maken kreeg. Zo vond ik mijn scooter vastgebonden aan een lantaarnpaal, de dag nadat ik een avondje uit was geweest en had gedronken. Ik was blijkbaar een van de drie personen die de avond ervoor verstandig had besloten om niet te gaan rijden met mijn aangeschoten hoofd. Van de 100 geparkeerde scooters de avond ervoor waren er nog drie over, allemaal een bekeuring voor fout parkeren. Tja, daar had ik inderdaad niet op gelet. Dit kostte me een vervelend tripje naar het politiebureau en 400 baht (12 euro). SORRY he, maar zo veel is me mijn leven wel waard ;)

Na Chiang Mai ga je door naar Pai. Nog vier uur verder door naar het Noorden in een taxibusje met een zeer onverantwoordelijke chauffeur. Niet zo maar een weg, nee, het is de weg met de meeste bochten ter wereld. Althans dat schat ik zo in, want mijn antimisselijkheidstabletje kon het amper bijhouden. Pai is prachtig, echt een dorpje in de bergen. Inmiddels vrij toeristisch, maar nog zeker zo hippie als vroeger. Veel leuke cafeetjes, vegan restaurantjes, yogascholen, kampvuren met gitaarspelende hippies, jongleurs, gekleurde vodden, blote voeten en goede gesprekken met veel psychoseksueel-avontuurlijke, open minded mensen. Dit alles ontdek ik samen met mijn reismaatje Celine, ja diezelfde als in Vietnam. Azie is klein zo lijkt het wel! ;) Pai heeft ook weer een super mooie omgeving met prachtige uitzichten vanaf bergtoppen, hotsprings, een canyon, watervallen in de jungle en verstopte tempels. Het goede leven hier, ik geniet ervan. Zeker in de weet dat ik vanaf morgen 10 dagen in retraite ga. In vipassana, in stilte, in het bos op een berg. Wish me (en mijn twee maatjes die ik blijkbaar inspireerde en spontaan besloten een paar dagen mee te gaan) luck! :)