Intermezzo 5 Bud Dho (awaken)

Ik ben mezelf niet of al die jaaaaaren nooit geweest, zoals Acda & Mr Munninck zo mooi zongen. Okay dat gaat misschien iets te ver, maar wat een tijd (ook letterlijk TIJD) heb ik gehad in het klooster.

Waarom zou je een Vipassana 10-daagse gaan doen? Nou in mijn geval omdat je er dan achter komt waar ze de lekkerste koekjes hebben ;) niet dat het aan die koekjes lag natuurlijk, moge dat duidelijk zijn. Of misschien wel omdat je dan voor het eerst een onderwerp weet, en serieus overweegt, om een tatoeage te laten zetten. Of om van een verslaving af te komen, je focus aan te scherpen, te leren buigen, om een heilige draad vast te hebben gehouden, of misschien wel omdat je erachter komt hoe goed je je kunt voelen met HE LE MAAL niks. En dat bedoel ik ook letterlijk, want nog geen matras had ik 10 dagen lang. Nu wil ik ook weer niet zeggen dat mensen die echt niks hebben niet zo moeten zeuren, want ja wij rijkelui’s kinderen uit het westen kiezen er maar lekker voor en vinden dat dan leuk. ‘Oh ff niks, he he’, ik hoor het ons gewoon zeggen.

Maar goed, om ervoor te kiezen 10 dagen lang te gaan afzien is ook wel wat waard. Het is niet dat je er niet voor hoeft te werken om je ego eens in te laten krimpen. Je identiteit wordt tot het minimale terug geschroefd; iedereen is wit gekleed, zonder make up, zonder andere poespas. Ik heb 10 dagen geen privacy gehad, geen muziek geluisterd en geen contact met de buitenwereld gehad (dit laatste bleek voor velen een te grote uitdaging helaas). Niemand is bijzonder, je doet gewoon wat je moet doen wanneer je het moet doen (zie dagschema). Jezelf uitdrukken is niet nodig, je bent gewoon een van de witte schaapjes, dus wees maar eens stil 10 dagen lang. In de meute mee ga je je eens onzelfzuchtig opstellen. In harmonie zijn met de natuur, je medemens en hopelijk met jezelf...

De hele dag mediteren, in elke mogelijke houding (okay lopend, zittend en liggend dus niet op zijn kop hoor ;). Twee maal per dag luisteren naar dhamma talks (de dhamma is de manier van leven om goed karma op te wekken, zoals de boeddha het heeft doorgegeven, het goede doen dus).

Hoe doe je dan het goede? Door bij jezelf te blijven, bewust te leven en aan introspectie te doen. Door jezelf niet met anderen te vergelijken of te wijzen, en je niet te veel te laten afleiden door korte termijn behoefte bevrediging. ‘Ik moet dit hebben, ik wil dat doen want dan ben ik pas gelukkig’-gedachten. Dit is kortstondig geluk en gaat, zoals alles in dit leven, zo weer voorbij.

Een uur werken voor het klooster, zingen (chanten is ook een vorm van aandachtsoefening, zeker als je het in het Thais mag doen :’) en weer mediteren. Oja en eten (altijd pas zelf eten nadat je voedsel aan de monniken hebt geofferd) en slapen natuurlijk.

Slapen, dat doe je net zo goed op een vodje ben ik achter gekomen, dus thuis kan ik mijn 2-persoonsbed wel de deur uit doen :’) en slapen doe je goed hoor als je elke dag precies weet wat je aan het doen bent, op elk moment, zonder afleidingen! Of ja dat probeer je dan he, want het is me toch lastig om de hele dag mindful te zijn. En hoe dat dan voelt? Ja gewoon k*t eigenlijk..., de eerste dagen dan. Je ego (je gedachten en gevoelens, dat wat jou tot ‘ik ben anders dan de rest’ maakt) vindt van alles en nog wat. Het is constant bezig om je af te leiden van wat je aan het doen bent, het heeft er oh zo een moeite mee allemaal. Blijkbaar vind mijn ego zich heel wat waard, vindt ie het belangrijker dan al het andere dat ik niet tekort kom, dat ik het toch wel fijn heb de hele dag, of dat nou ten koste gaat van iets of iemand anders maakt niks uit hoor! En dan die gedachten, zo veel hetzelfde de hele dag door. Dat is wel even schrikken. Schreeuwen en krijsen als een klein kind dat zijn zin niet krijgt. HALLO, HALLOOHOOO! ‘Heb je hier wel aan gedacht? En hieraan? Zie je nou wel dit en zie je nou wel dat. En kijk nou eens even hiernaar NU ! HALLO! Dit gaat dan meestal over andere mensen, hoe andere mensen naar mij kijken of over toekomstplannen (en deze is het hardnekkigst in mijn geval) in de nabije toekomst of ver-weg-toekomst. Oeioeioei want ik zou op dit moment toch nog maar niet weten wat ik volgende week vrijdag precies ga doen en hoe laat en wat ik niet mag vergeten etc. Etc. Etc. Maar dan...

Dan komt de rust. De onontbeerlijke, overheerlijke rust. Want nu heb je het trucje door. Het heeft dan ook wel 6 dagen geduurd maar alee, nu is het tijd voor een andere heerschappij. Het ego blijft wel aanwezig hoor, zeker als ik niet oplet. Maar ik zie veel beter wat er gebeurt en wanneer het ego het moeilijk heeft. En dan lekker een potje lachen werkt ook wonderen ;-) dat heb ik dan ook vaker gemoeten om mijn eigen gedachten. Ja je moet ook wat he; als je niet praat met andere mensen lach je vanzelf met jezelf. Ik onderscheid (steeds vaker) feilloos de onzin die het ego uitkraamt en ervaar de stilte zoals nooit tevoren. Gewoon ZIJN.

Ik heb ontdekt dat er vele verschillende soorten concentratie zijn. Waar ik de eerste dagen telkens knikkebollend de liggende meditatie doorkroop, lig ik nu als het voorbij is nog gelukzalig te zijn zonder moeite. En die gelukzaligheid blijft nog lekker hangen na elke meditatie. Een en al love and kindness. En daar kom je het verste mee in de wereld van het boeddhisme. Geef anderen wat je zelf niet eens hebt en karma zal je goed doen. Is het niet in dit leven dan is het wel in het volgende. (Op dit laatste punt draait de scepticus in mij weer even om ;) Mooi is dat toch.

In de gelukzaligheid blijven hangen is echter niet helemaal het doel van een Vipassana, want daarmee doe je nog geen inzicht en wijsheid op over jezelf. Richt je aandacht naar binnen en onderzoek jezelf de hele dag. Alles is een oefening. Uitdagingen in je leven mag je dankbaar voor zijn, want daar kun je van leren. Wees mindful van je lichaam, je behoeften, je gedachten en je gevoelens, want voor je het weet nemen ze weer een loopje met je en raak je afgeleid van je eigenlijke doel of ben je jezelf of (nog erger) anderen tot last. Dan ben je aan het lijden en dat lijden daar moeten we nu toch eindelijk eens van af. Zittend mediteren en de geest observeren is maar een klein deel, de rest doe je in het dagelijks leven doorgaans.

Een voorbeeldje: De lunch. Dit is een leuk moment van de dag, want iedereen heeft honger gehad; Het eten is lekker divers, maar ook het laatste voedsel van de dag. Het mooie hierbij is hoe mensen dan toch last krijgen van hebzucht en veel te veel eten :’) als je dus de controle had gehad over je geest (‘mind’ in het Engels), herken je dit hebzuchtige gevoel meteen, hecht je je er niet aan en laat je het weer los. Zo handel je niet als een kip zonder kop naar je hebzuchtige ego, maar handel je gewoon volgens je eigenlijke doel: voldoende eten. Zo lang je mindful bent, ben je je bewust van wat er in je opkomt en kun je er nooit door in beslag worden genomen.

Ik ben ook weer geconfronteerd met het tijdsding. Het is simpelweg ongelooflijk hoe veel tijd wij kwijt zijn aan nutteloze dingen op een dag. Compleet nutteloos is het gefriemel op je telefoon natuurlijk, vooral social media. Dan hebben we het nog niet eens over netflixen gehad. Ontspanning okay dat heb je nodig, maar echt niet zo veel als we onszelf vaak onbewust op die telefoon gunnen. Volgens de boeddhist scheelt het al meer dan de helft als we ons niet meer door deze dingen zouden laten afleiden, maar in het moment zouden blijven. Je focus blijft dan beter op je doel gericht en je tijd wordt meer dan verdubbeld. Denk maar na elke keer als je je telefoon hebt bekeken (nadat je hem eerst hebt gezocht en gevonden) moet je ook weer een paar seconden bedenken waar je ook alweer mee bezig was of waar het gesprek inmiddels over door is gegaan. En alsof de rest in het gesprek dat niet doorheeft, dat niet aanvoelt. Natuurlijk wel! Sorry dit is altijd al mijn frustratie geweest (verlies mezelf ook vaker in mijn telefoon hoor), maar nu niet meer, die frustratie is niet van mij, ik laat het los ;)

Nu klinkt het boeddhisme alleen maar leuk, dat is het ook wel, ik sta er grotendeels achter. Echter sommige dingen zijn (tenminste hier in het klooster) ook weer erg gestoeld op bijgeloof. Dat hele karma gebeuren kan ik wel geloven, maar of het nu echt uitmaakt of je op een dekentje zit terwijl de monniken op blote voeten binnen komen? Of het nu echt uitmaakt dat ik mijn songtekstboekje onder mijn stoel neerleg? Of dat ik mijn voeten naar de boeddha toe ga liggen? Allemaal regeltjes en oh wat nemen de Thaise mensen die serieus. Sommige dingen komen ook wel overeen met het Westen hoor, zoals je muts of hoed afzetten aan tafel. Sommige dingen zijn ook uit respect, logisch, maar voor mij waren ze allemaal uit respect voor de Thaise cultuur want ik denk niet dat mijn karma zo lichtgevoelig is eigenlijk ;)

Nog zoiets is het verschil in mannen en vrouwen dat gemaakt wordt. Mannen zitten altijd vooraan en hebben hun eigen tafel om eten van te pakken. WAAROM?! Dacht  het feministische vrouwelijke deel van mijn ego, zich meteen opblazend. Nou..., de mannen zitten vooraan omdat de monnik, als hij vrouwen vooraan heeft zitten, niet meer op kan letten. Wauw, dus zo veel power heeft die mind nu ook weer niet zie je wel ;) Eerder leerde ik al dat een monnik niks direct mag aannemen van een vrouw. Nu weet ik waarom: seksuele lust is de laatste ongunstige mindset die de mens weet te overwinnen om nirvana te bereiken. Daar zijn die monniken natuurlijk naar op weg en elke aanraking van een vrouw kan dit proces weer totaal in de war schoppen. Ik zal het maar als compliment opvatten voor de vrouwen en duimen dat er geen homoseksuele monnik tussen zit, die zou het dan behoorlijk zwaar hebben hier :’)

Een Vipassana doen is goed om je geest op te laden, om stil te staan en te waarderen wat je allemaal toch hebt in je leven en wat je allemaal kunt bereiken. Ik waardeer mijn leven enorm en ik zou niemand anders willen zijn, met al die lieve mensen om me heen ben ik toch maar gezegend. Karma is me gunstig gestemd. :)

De tijd vloog voorbij in het klooster, maar ook weer niet. De eerste dagen was het wennen, was het ego nog lekker prominent aanwezig en had ik het zwaar. De dagen duren ook wel lang als je zonder enkele afleiding al om 5:15u begint en pas om 21:30u weer gaat slapen :’) Toen vloog de tijd niet en ging er veel energie verloren. Maar alles went en later in de week werd dit het omgekeerde, de paar momenten pauze die je had in je dag leken langer te duren. Vaak zat ik gewoon te genieten van de natuur, niks te doen, alleen maar zijn. Wanneer heb jij voor het laatst een tijdje niks gedaan? Soms las ik of schreef ik (dat gunde ik mezelf dan nog wel, ook al ging de leesstof over de vipassana meditatie en het boeddhisme ;) In het zonnetje in het gras, aan een meertje tussen de prachtige bergtoppen. En soms mediteerde ik zelfs nog een beetje extra. Ik vind het zalig om op iets gefocust te zijn en theorie meteen in praktijk te brengen. Dag in dag uit. Ik hoop dat de yoga teacher training ook zo gaat bevallen.

Nu ga ik de uitdaging van het dagelijks leven weer aan, maar pfoe wat een ervaring. Ik voel me sterker dan ooit, onafhankelijk en gefocust. In harmonie met jezelf en je omgeving zijn is veel waard, ik kan de vipassana 10-daagse aan iedereen aanbevelen. Ontzettend leerzaam, verdiepend en mooi hoe je je ook in stilte erg verbonden gaat voelen met mooie mensen om je heen. Kleine momenten die je toch samen deelt. Ik voel heel veel liefde en ik ben verrukt met alle kleine dingen vandaag, al schrijvend op mijn tweepersoons matras!  Wauw! ;).

Als ik spoor bijster raak, herinner me dan aan dit alstublieft :)

Be mindful

Love and kindness

Bud Dho (awaken)

Ps: het schrijven van een blog is ook niet bepaald ego verkleinend besef ik me goed, nu ik het zo eens terug lees :’) geen boeddhistisch verantwoorde bezigheid hihi.