No dar papaya!

11 februari 2022 - Medellín, Colombia

Zon, zon en nog eens...

Het afscheid was even lastig, maar de jungle zal me zeker zien terugkeren. Op naar de stad, naar civilisatie, dacht ik. Cartagena is een prachtig voorbeeld van, wat in mijn ogen, een strandstad op het zuidelijk halfrond is: chaos. Het is er bloedheet overdag, je bent vlakbij de caribean sea dus je voelt de piraterij nog op de loer liggen, er is altijd feest en altijd rumoer. Met bloedheet overdag kan ik prima omgaan, het betekent lekker niet na te hoeven denken over wat je aan moet doen, of je een vestje mee moet brengen, of je het koud zult hebben. NEE, want het is gewoon elke dag 30+ en elke nacht 25+ graden. Heerlijk!

Cartagena is lekker gek, mooi ook, maar erg veel straatverkopers en mensen die iets van je willen. Dat levert wel eens stress op, waarbij je dan maar snel doorloopt in plaats van even blijft staan om de schoonheid van iets in je op te nemen... Ik was blij met mijn kamergenoten Clara en Catherine, want met hen bleek ik nog een paar andere bestemmingsdoelen te delen :) het slapen in hostels geeft gemakkelijker die mogelijkheid tot verbinding, wat wel prettig is af en toe. Ik wissel het af hier, paar nachten hotel paar nachten hostel. Werkt perfect!

Na een boel research te hebben gedaan (hier gaat stiekem echt veel tijd en energie in zitten op reis), kwam ik uit op het eiland isla Palma. Een van de Bernardo eilanden ten zuiden van Cartagena. Het leek de beste optie voor de rust zoekende, niet te rijke, dier-liefhebbende reiziger. En dat was het ook!! Nouuu wat een pracht aan palmbomen op het strand! Van macaws, leguanen tot apen, alles leefde hier lekker door elkaar heen. Na de 2.5 uur stuiterende boottocht met een halfgare speedboot kwamen we (Clara en ik) heel vroeg aan op het eiland, al om half 9. We genoten van de rust en het geluid van de golven. Lazen een boek en sliepen nog wat bij. Heerlijk! De komende 52 uur hoef ik niets, dacht ik wel 100 keer. Zo fijn. Tot om 11 uur ongeveer de stereotoren aanging en we konden genieten tot 3 uur snachts van alle soorten muziek :') tja, je vertrekt doof uit Colombia of je bent er nooit geweest he. Ook hier viel wel weer aan te wennen, maar de kamer die ik deelde met 5 anderen was iets moeilijker voor me om aan te wennen. Probleem: er was geen vloer! Dus ik leefde in het strandzand, letterlijk 52 uur lang OVERAL zand. Daarnaast was er een douche en stroom beperking, dus douchen was er alleen bij tussen 18 en 21 uur. Hahaha wat een heerlijk avontuur was het weer. Al was ik het na 24 uur al beu met het zand, ik heb toch intens genoten van dit paradijs! :) zelfs oplichtend plankton mogen bewonderen, omdat ik zo stoer was om in het donker in de zee te springen met mijn snorkel! Wauw.

Na al die dagen zonder privacy en zonder vloer was het duidelijk tijd om te vertrekken naar mijn hotelkamer met eigen douche. Zo een zin in! Ik vertrok iets eerder vanuit Cartagena om in Medellin naar een technofestival te kunnen gaan. Wow na al die covid stress de laatste jaren stond ik dan weer met Catherine en nog 2 hostelmaatjes tussen de wild dansende Colombiaanse techno lovers. GEWELDIG! :D Medellin is een grotere stad dan Cartagena of Santa Marta. Een metropool kun je wel stellen. Ondanks dat voelde ik me hier veiliger dan in de piratenzone in Cartagena. Echter moet je blijven uitkijken. Ze zeggen hier: No dar Papaya: geef geen Papaya. Wat zo veel betekent als: lok het niet uit! En ga dus niet met je telefoon langs de doorgaande weg nonchalant iets staan op te zoeken. Dan laat je te veel je papaya zien en krijg je dat terug, telefoon foetsie. Zo luidt het advies ook dat je niet snachts op straat bent, zeker niet aangeschoten/dronken en ook niet in mensenhordes loopt. Al deze dingen kwamen echter wel op mijn pad toen het festival ten einde was gelopen en iedereen buiten stond om een taxi te regelen. Recht voor mijn neus werd toen de telefoon uit de broekzak van een van mijn vrienden gestolen. Een kleine schermutseling van duwende mensen en BAM! weg was ie. De hele atmosfeer daar was vreselijk, ik was bang voor 10. Ik dacht echt even dat er zo een geweer zou worden afgeschoten of zoiets. Beetje dom ook dat we niet eerder zijn weg gegaan op het festival. Iedereen zocht een taxi op dat moment natuurlijk, want niets is op loofafstand. Ook zijn er geen bussen geregeld zoals dat in nl het geval zou zijn na een feest ;) Nou ja gelukkig was mijn op alles voorbereide vriendje (die wist dat ik op het festival was) bereikbaar voor me om mijn verhaal te kunnen doen achteraf. Fiuuuw, zonde van de telefoon maar we zijn ongedeerd thuis gekomen en het gevoel van angst was de volgende dag ook wel gezakt. Het was gewoon een shitty situation.

Wat ook een shitty situation was, was het weer in Medellin. 5 dagen lang heb ik onder een wolkendek geleefd, waardig aan die in Nederland. En meteen voelde ik weer de drang om te vertrekken, naar de zon hop hop! Maar ik wilde graag paragliden en naar andere dingetjes kijken rondom de stad, dus ik bleef. Na 5 dagen brak de zon gelukkig door en mocht ik van een berg springen met een professioneel paraglider. Wat een vette ervaring was dat zeg! Een beetje misselijkheid daar gelaten voor het prachtige uitzicht. Ik voelde me echt een vogel! Tussen de vogels vlogen we wel 25 minuten schommelend door de bergen :)

Na die week in de luidruchtige stad ga ik weer op weg naar de natuur, Salento here i come! Wandelend door de bergen ga ik de Cocora valley bewonderen, waar de hoogste palmbomen ter wereld staan (60m!!!) Love it! Dit wordt tevens de laatste stop in Colombia alweer, voordat ik doorga naar Peru, jippieee!

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

2 Reacties

  1. Merel Nieuwendijk:
    11 februari 2022
    Feestje weer om je verhaal te lezen. Lijkt wel alsof ik erbij ben haha 😄😄 dikke knuffel!
  2. Pascale B:
    11 februari 2022
    Dankjewel! Super leuk dat je meeleest😁😘