Hello Hanoi

30 november 2018 - Hanoi, Vietnam

Jezusmina wat een dag! Het is best wel heftig hoe het er hier aan toe gaat. Er gebeurt vanalles en ik voel me een beetje verloren en schaapachtig. Gelukkig ben ik na 20 uur reizen niet meteen opgelicht door een Vietnamese random taxichauffeur die zich voordeed als de mijne ;) en daar dan op de helft van de rit achter komen! BAM daar ben je dan in Azie, alleen. Even een gevoelsreflectie, dat is wel op zijn plaats. Ik merk op dat ik nog heel geremd ben in het vragen van dingen aan vreemden. Ook het proberen van eten waarvan ik nog nooit heb gehoord (en uiteraard niet ontcijferd krijg wat de menukaart zegt, ondanks google translate) gaat moeizaam. Hier zal ik me toch echt overheen moeten leren zetten deze maanden. Dat is een nieuwe uitdaging. 

Daarnaast heb ik nu nog het gevoel dat dit hele backpackgebeuren niks voor mij is.. een gevoel alsof ik geen zin heb om mensen te leren kennen. Die omslag herken ik al ongeveer een jaar bij mezelf; dat het me minder kan schelen wat er omgaat in de ander. (Gepaard gaande met de nodige schuldgevoelens, een verwarrende constatering binnen mezelf). Iets met volwassen worden? Iets met egoïsme? Zou wat zijn als ik deze reisdroom eigenlijk nu net 2 jaar te laat waarmaak. Een gevoel dat er mag zijn, het zou best kunnen dat het tegenvalt en dat ik eerder terug ga naar Nederland. Misschien lees ik dit wel terug over een paar weken en moet ik lachen om deze herspinsels. Ik heb het dan in elk geval ondervonden en geprobeerd, kan ik dat ook weer uit mijn hoofd en hart zetten. Mijn bestie Ezra schrijft in haar eerste verrassingskaartje dat alles goed gaat komen, ondanks de cultuurshock. Dat helpt me wel :) 

Vandaag een rondje gelopen rond het (tegenvallende) hotel en uitgebreid genoten van in bad gaan. Wel wat mooie plekjes gezien onderweg, waaronder een ere tempeltje voor een vroegere keuning.. zeer veel goud en offers! Daarna gaan eten (en dit was wederom geen makkelijke opgave want kies maar eens een plekje uit tussen de wirwar van mensen, geuren, verkeerssituaties en ondanks de taalbarriere) waar ik voor het eerst verse springrolls op heb. Smaakte super lekker gelukkig, dit in gezelschap van drie aardige Duitsers. Een Vietnamees biertje om het af te toppen en nu kan ik officieel zeggen dat ik ben aangekomen in Vietnam. Halleluja! 

Nu lekker slapen, na dat nachtje overslaan in het vliegtuig ben ik wel moe ook al is het in Nederland pas 14:00u ‘s middags. Welterusten!

Foto’s

4 Reacties

  1. Merel Nieuwendijk:
    29 november 2018
    Ah lieverd het komt wel goed hoor! Geef jezelf maar de tijd om even te wennen en ook figuurlijk te landen! Ben kei trots op je! Liefsxxxx
  2. Pascale B:
    29 november 2018
    😊 liefde inderdaad ik doe rustig aan🙌❤️
  3. John:
    1 december 2018
    Passie wat leuk om te lezen allemaal. Ik denk dat je snel gewend zal zijn. Gewoon genieten! Knuffffff!
  4. Pascale B:
    2 december 2018
    Dankje!!! Het gaat nu al best goed!😉👌